Owocniki najczęściej regularnie kuliste lub owalne. Wielkość owocników 1–4 cm. Zewnętrzna warstwa perydium za młodu biała, potem szarawa. Uszkodzone lub uciśnięte miejsca ciemnieją na brudnobrązowy kolor. Powierzchnia perydium gładka, matowa. Perydium trwałe, sprężyste, w starszych owocnikach łatwo oddziela się dużymi fragmentami od gleby. U podstawy owocników charakterystyczna zawiązka grzybniowa z której wyrastają niezbyt długie, wiązki białych ryzomorf. Gleba młodych owocników biało-seledynowa potem szaro-zielona, szaro-niebieska, w stadium pełnej dojrzałości wyraźnie zielonkawa, niebieskawa lub prezentująca zakres barw przejściowych pomiędzy kolorem niebieskim i zielonym. Gleba na przekroju labiryntowata, komory hymenialne nieregularne, zróżnicowane w kształcie i wielkości. W glebie, najczęściej w środku owocnika tworzy się płonna kolumella. Kolumella często rozległa, rozlana, przerastająca cały owocnik. Konsystencja owocników chrząstkowata, jędrna. Zapach świeżych owocników nieznaczny – w trakcie wysychania intensywnie owocowo-kwiatowy, przyjemny. Brak wyraźnego smaku.

Perydium dwuwarstwowe 300-700 μm grubości. Zewnętrzna warstwa suprapellis ok. 60-80 μm szerokości zbudowana z chaotycznie splecionych strzępek. Strzępki o średnicy 2-6 μm, nitkowate, żółtobrązowe, delikatnie inkrustowane, septowane ze sprzążkami. Warstwa subpellis pseudoparenchymatyczna, zbudowana z okrągłych lub elipsoidalnych, hialinowych komórek 20-40 μm. Zarodniki za młodu hialinowe, potem bladozielonkawe w owocnikach dojrzałych. Zarodniki wydłużone, lancetowate o średniej wielkości 12-15 x 3-5, Q=2,7-3,5 Qm=3,1, μm z krótkimi nieznacznymi wyrostkami sterygmalnymi (apiculus) i słabo zaznaczonym wyrostkiem szczytowym (apex). Na konturze zarodników można zaobserwować delikatne fałdy cienkiego, hialinowego perysporium. Podstawki bezbarwne, cienkościenne, najczęściej 4-6 zarodnikowe, rzadziej 7-8 zarodnikowe.

Szczegóły budowy perydium H.crassum